Tęsknota i wolność.

W tej części ogrodu, którą urządzono najskromniej, na jałowej ziemi,słyszę radosny dziecięcy śmiech.

Zaciekawiona, podchodzę bliżej i dostrzegam trzy smagłe dziewczynki bawiące się z królikiem. Najstarsza wstaje i zaczyna tłumaczyć: — Do tego ogrodu wchodzą króliki, wszystko ci zjedzą. Czy postawisz płot?

Młodsza niepokoi się. — Molly, ale jak długi? — I teraz je poznaję! Jestem wzruszona wizytą tych półkrwi Aborygenek: 14-letniej Molly Craig, 11-letniej Kadibil i 8-letniej Gracie.

W 1931 zostały odebrane matkom i umieszczone w sierocińcu 1600 kilometrów od swoich rodzin. Aby przymusowo zasymilować kulturowo rdzenny lud Australii od 1920 do 1930 ponad 100 tysięcy aborygeńskich dzieci porwano i umieszczono w izbach zatrzymań. To skradzione pokolenia. Dotykam stóp Gracie. —Już się zagoiły. — chichocze. — I poszły dalej! — dodaje z dumą.

Różnych nauczycieli spotykamy w życiu: ta trójka dzieci bawiąca się na łasze rdzawego piasku to czcigodni nauczyciele odwagi wolności. Różne też są źródła odwagi, z jaką możemy bronić naszej wolności. Dla więźniów najsilniejszym źródłem może być tęsknota za rozdzieloną z nimi rodziną.

Dla odkrywcy odwaga uwalniania swojego postrzegania z zastygłych poznawczych schematów może mieć źródło w marzeniu.

Dla tego, kto chce porzucić swoje złe wspomnienia, źródłem odnawiającym jego wolność może stać się przekonanie, że zasługuje się na coś więcej.

Dla tych, którzy pragną pozostać wolnymi od wynaradawiania, tym źródłem jest żywa tradycja.

Wolność Molly, jej siostry i kuzynki mimo fizycznego uwięzienia pozostała silna, niezdławiona, dająca odwagę podjęcia ucieczki i siłę wytrwałości. I tak jak wtedy, teraz też są boso z resztkami chleba w kieszeni. Spoglądam w oczy dziewczynek, które przeszły do swoich rodzin tysiąc sześćset kilometrów, i już wiem jak potężnym źródłem wolności może być miłość.

dr Anita Barwicka