Jakość życia Suchodolskiego. Część 1

Poranna rosa lśni w pułapce pajęczyny. Zastanawiam się nad tym wszystkim, co może uszczęśliwiać człowieka i tym, dzięki czemu uważa, że jego życie jest wysokiej jakości.

– Udane życie? – pedagog i filozof profesor Suchodolski zatrzymuje się na chwilę na ścieżce do biblioteki – nie ma jednej kategorii jakości życia. Wszak wartości, które o niej decydują są różne.

– Może więc jakość życia zależy od mojej próby odpowiedzi na pytanie „jakim być?” Te wartości byłyby różne u każdego?

– Tak, pewnie wiesz, że ta jakość jest wyznaczona zarówno poprzez czynniki subiektywne, jak i obiektywne. Czyli jest to nie tylko indywidualny wybór wartości, zgodnie z którymi poszczególni ludzie chcą kreować własne życie, nie tylko decyzje przez nich podejmowane.  To także harmonia z postępem społecznym, bo jedno nie może istnieć bez drugiego. Jakość życia staje się tym bardziej doskonała, im człowiek lepiej urzeczywistnia te wszystkie wymagania, które w danej epoce, danej kulturze, danym kraju składają się na obraz godnego i wartościowego człowieka.

– I każdy z nas ma go inny… – zastanawiam się – muszą być też cechy wspólne, jeśli kontaktujemy się w tej samej kulturze, pokoleniu… Muszę też bez zakłamania być świadomą tego obrazu.

– W obrazie wysokiej jakości życia zawiera się przede wszystkim wizja wielkich i ważnych celów społecznych — mówi dalej B. Suchodolski — wysoką jakość życia tworzysz zwłaszcza w pracy zawodowej i działalności społecznej, w relacjach, kulturze, w rozwoju osobowości.

– Do osiągnięcia wysokiej jakości życia konieczna jest więc aktywność?

– Tak, bo samourzeczywistnienie człowieka polega właśnie na tym, iż przez trud, który podejmuje, rzeczywistość jest mu posłuszna i przyjmuje kształt, jaki jest równocześnie kształtem jego wewnętrznego życia. Na terenie pracy człowiek zdobywa wierność samemu sobie, temu który marzy i projektuje, temu, który przeciwstawia się kształtom zastanym i danym. Kto tego nie czyni, staje się istotą uległą, dla której konformizm jest zasadą odbierającą wszelką możliwość autentycznego, prawdziwie ludzkiego życia.