Obiektywność dobra. Część 1

Wiosna to najbardziej pracowita pora roku w ogrodzie. Stojąc w półcieniu sadzę konwalie i niezapominajki dookoła liliowców. Moją rabatkę mijają pogrążone w rozmowie dwie młode pracownice:

—Musisz wyznaczyć w swoim zespole granice! Zmienić ich nawyki biegania do ciebie z każdą głupotą. I z całym tym zwierzaniem się… Marnują tylko twoje siły i czas.

W pośpiechu minęły rozświetlone słońcem tulipany pod fontanną kwiatów rozwiniętej forsycji i wierzby. To naprawdę szczęśliwa sytuacja, kiedy można powiedzieć STOP i mieć nadzieję, że nic się nie zawali, nikogo nie zniszczę. Sytuacje zawodowe są prawdopodobnie łatwiejsze do zmiany. Chociaż przykładowo chirurg w niedofinansowanym szpitalu, czy strażak mieliby zastrzeżenia. W sytuacji rodzinnej samotna matka niepełnosprawnego dziecka czy córka zniedołężniałych rodziców nie może powiedzieć STOP. Filozofowie uważają, że dobra są obiektywne i bezwzględne. Cóż; specjalistyczny, teoriopoznawczy termin bezwzględności nabiera dziwnie gorzkiego posmaku w zastosowaniu do codzienności…
Tak, chciałoby się mieć jakieś chroniące granice, zachować energię dla swojej kariery, ale życie często unieważnia naszą obronę. A gdy chronię przed innymi ludźmi granice— unieważniam swoje życie.

Sprawdzam wysiane wcześniej do doniczek i skrzynek aksamitki, astry chińskie, cynie, floksy, lewkonie, lwie paszcze. Zaniosę je pod altanki, kiedy minie ryzyko przymrozków.

Dobro i zło są cechami bezwzględnymi i obiektywnymi, a to znaczy, że jeśli jakiś przedmiot jest dobry, to jest nim bezwzględnie i obiektywnie. To, że jest dobrym nie zależy od czyjegokolwiek kapryśnego sądu, ani od tego jakie mu przyznano miejsce w mozaice innych rzeczy.

Przedmiot dobry jest dobry nie dla kogoś i do czegoś i jest dobry nie przez kogoś, kto go dobrym zrobi. Altruizm, piękno są dobre nawet bez oficjalnego ogłoszenia ich takimi.

Uwalniam z kłębowiska zeschłych traw kwitnące krokusy i hiacynty.

Podobnie, jeśli jakiś przedmiot jest zły, to jest zły bezwzględnie i obiektywnie. Jeśli np. szlachetność jest ,,dobra”, to znaczy, że jest dobra bezwzględnie i obiektywnie, nie w wykorzystaniu do czegoś i dla kogoś i nie dzięki ogłoszeniu przez kogoś, a jeśli cierpienie jest ,,złe”, to jest złe nie dla istnienia czegoś i dla kogoś i nie z powodu kogoś, lecz złe bezwzględnie i obiektywnie.

Napełniam konewkę, by podlać świeżo posadzone maliny i jeżyny. Obiektywność dobra i swoista niezależność od zastosowań, przykładowo: szlachetności sprawia, że zawsze posiada ona wartość dodatnią. Mogę powiedzieć, że w naturze szlachetności leży, iż jest dobra; lub że cierpienie ,,samo w sobie” jest złe.

dr Anita Barwicka